Radków – urokliwe miejsce u wrót doliny Pośny.

Położony jest u podnóża Szczelińców – Małego i Wielkiego, na ziemi kłodzkiej.
Pierwsze wzmianki o Radkowie datowane są na rok 1290. Wtedy występował pod nazwą Wünschelburg. Prawa miejskie zostały mu nadane ok. roku 1320. Na przełomie XIV i XV wieku wokół Radkowa wybudowano mury obronne, a w XVI wieku kościół św. Doroty. Nadały one kształt miastu, który praktycznie nie zmienił się do dziś. Miasto było ośrodkiem produkcji rzemieślniczej. Było też młynarstwo, piwowarstwo i włókiennictwo. W roku 1545 znaczna część Radkowa została zniszczona w wielkim pożarze, a wojny w XVII i XVIII wieku spowodowały upadek znaczenia miasta.
Pod koniec XIX wieku uruchomiono warsztaty tkackie oraz zaczęto pobór kamienia piaskowca, zwielokrotnione po wybudowaniu linii kolejowej, co spowodowało ożywienie gospodarcze Radkowa. Powstały niewielkie fabryczki przemysłu drzewnego, spożywczego, włókienniczego i metalowego. W roku 1925 zaczęła działać poczta.
Po II wojnie światowej miasto zostało włączone do Polski, a niemieccy mieszkańcy zostali wysiedleni. Wtedy też przyjęto nazwę Radków.
Do dnia dzisiejszego zachowały się fragmenty XV wiecznych murów obronnych, kościół parafialny św. Doroty, Ratusz z 1545 r., neobarokowo-secesyjny kościół św. Andrzeja Boboli, domy na rynku z XVI-XVIII wieku, czy też zabytkowy drewniany młyn wodny. W odległości ok. 2 kilometrów na zachód od Radkowa znajduje się sztuczny zbiornik, który wybudowano na potoku Czerwonogórskim.
W tej chwili Radków to przede wszystkim ośrodek turystyczny, stanowiący doskonałą bazę wypadową dla turysty chcącego skorzystać ze wspaniałych warunków do aktywnego wypoczynku oraz poznać liczne zabytki historii i kultury, których w okolicy jest wiele.